We spreken eind jaren ’70. Ik zoek een kamer in Utrecht. Vrijwel de enige manier om daaraan te komen is bureau Standing, toen gevestigd aan de Oudegracht. Na het inschrijfgeld te hebben betaald krijg ik een adres mee in de Vogelenbuurt. ‘Huiselijke contacten gewenst’ leest de bureaudame vanaf haar A4’tje voor.
at die ‘huiselijke contacten’ behelsen, daar kom ik al ras achter. Tegenover me in de huiskamer van het pand zit een wat oudere, gezette, grijzende en brillende man. Die maar meteen met de deur in huis valt.
Ja, die huiselijke contacten, dat zal ik je even uitleggen. Ik ben namelijk homoseksueel. En dan begrijp je zeker wel dat ik graag aan je zit. En dan natuurlijk liever aan je dijen dan aan je schouders.
Ik voel me lichtelijk ongemakkelijk worden.
Als ik die man maar duidelijk kan maken dat ik echt niets met die man wil, krijg ik misschien toch die kamer
, denk ik. Ik probeer de man af te leiden en vraag naar de kamer. Hij troont me mee naar boven. Het is een fraaie, ruime, schone kamer aan de voorkant. Die ziet er goed uit
, zeg ik. Ja, jij ook
, riposteert hij. We gaan naar beneden en ik laat de man maar even rustig op zijn praatstoel. Misschien wordt hij wat nuchterder. En ik wil verdorie die kamer.
Dat van die praatstoel klopt wel. Hij vertelt dat hij een kubusvormig blokje in de hoek van de trap naar boven heeft liggen. Als rood boven ligt, is hij ‘bezig’ in de huiskamer. Als groen boven ligt, ben je welkom. Ja, ik krijg regelmatig jongens die de huiskamer binnen en zeggen ‘meneer ik ben zo geil, help me’ en het maakt niet uit of die homo of hetero zijn.
.
En met jou lijkt me dat ook heel geil. Het is me een genot om jouw sperma op mijn been te voelen.
Ik begin te beseffen, dat ik hier maar beter niet terecht kan.
Ik denk dat ik maar eens ga
, zeg ik als hij even is uitgesproken.
Wil je misschien een kopje koffie?
Nee, sorry bedankt.
Op dat moment stuift de man vanuit zijn stoel op en stort zich op mij. Zal ik jou eens geil maken, zal ik je eens lekker geil maken?
Eerst weer ik nog af met mijn armen. Even later concludeer ik dat ik mijn benen er ook aan te pas moet laten komen.
Nee, het was alleen maar even uitproberen, hoor
, is zijn reactie vanuit de hoek van de kamer waar ik hem heen heb gelanceerd.
Even later sta ik opgelucht op straat. Helaas geen kamer voor mij. Duidelijk.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4