Verhalen weer tot leven brengen

Familieverhalen

Hier zullen geleidelijk de verhalen over de geschiedenis van mijn familie verschijnen.

De jeugd

Iedereen zal in zijn vroege jeugd leuke en minder leuke dingen hebben meegemaakt. Soms brengen die herinneringen een gevoel van veiligheid en warmte teweeg. Maar er zijn ook trauma’s die invloed bleken te hebben op mijn leven als volwassene.

> Meer

Neemt corona in kracht af?

7 mei 2020leestijd: ± 4 minuten

Reeds eerder heb ik uitgebreid aandacht besteed aan de perikelen met mijn broer in het verpleeghuis. Het leek er even op dat de corona-uitbraak op zijn afdeling aan hem voorbij zou gaan, maar niets bleek minder waar.

> Meer

Het ov zit hier bomvol

6 mei 2020leestijd: ± 4 minuten

Anderhalvemeter-samenleving hier in Nederland: eenrichtingsverkeer in winkelstraten, kroegen en restaurants dicht, bioscopen ook. Je mag alleen met het OV als je een dringende reden hebt. ‘Leuk’ voor mensen die heel milieubewust geen auto hebben.
Dramatische toekomstmuziek.
Ik leg even een lijntje met mijn zoon in Zuid-Korea: dat was na China immers het zwaarst door corona getroffen land. Daar zullen ze ook wel heel veel beperkingen hebben. Toch?

> Meer

Psychische zorg voor acute patiënten stelt niet veel meer voor

donderdag 17 mei 2018leestijd: ± 2 minuten

Al jaren maak me druk om de slecht psychische begeleiding van juist die mensen die het het hardste nodig hebben. De steekpartij achter station Holland Spoor bij de Haagse Hogeschool op 5 mei (Bevrijdingsdag) was de druppel. Nu moest ik toch echt een keer inspreken in de Haagse Gemeenteraad.

> Meer

Broer & Zorg

dinsdag 3 januari 2017leestijd: ± 4 minuten

Als klein kind keek ik tegen mijn grote broer op: hij was als een vis in het water. Hij was maatjes met de concierge van onze school, hij hielp de melkboer op zijn ronde en mocht gratis met bevriende bestuurders en controleurs op de tram meerijden.

> Meer

Een onzekere toekomst voor Albert

donderdag 12 februari 2015leestijd: ± 3 minuten

Onlangs heb ik op YouTube een reportage over mijn jongere broer Albert aangetroffen. Hij werkt als wajonger op de Vrije Hogeschool in Driebergen. Of moet ik zeggen werkte? De toekomst is niet helder.

> Meer

De herinneringen die levend moeten blijven

Ik ben wees. Sinds januari 2013. Mijn vader overleed in 2010. Mijn moeder drie jaar later. Als leerling van de School voor Journalistiek in Utrecht heb ik ze in 1983 geïnterviewd over hun leven tussen 1940 en 1945.

> Meer

De tekeningen van mijn moeder

zondag 6 september 2015leestijd: ± 2 minuten

Mijn moeder zat van 1933 tot 1938 zat op de Dalton HBS voor meisjes. Voor het grootste deel van haar schooltijd aan de Stadhouderslaan in Den Haag. Dat is het grote gebouw tegenover het Gemeentemuseum. Ze had er altijd goede cijfers (“Eén keer ooit een zesje, maar nooit onvoldoendes”). Ik geloof haar.
Daar had ze ook tekenles en dat ging minder goed. Van een verschrikkelijk mens, dat mijn tekenstijl ‘borduren’ noemde. Ik kwam soms huilend thuis. Dat is jammer, want als ik haar werk bekijk, vind ik toch dat ze talent had.

> Meer

Carel Molier, mijn grootvader

leestijd: ± 2 minuten

Mijn grootvader heb ik tot mijn 16de gekend. Een wat zwijgzame, nurkse man, die samen met mijn oma op de benedenverdieping woonde van ons huis aan de Sportlaan. Hij had een interessant leven achter de rug.

> Meer