Ik ben wees. Sinds januari 2013. Mijn vader overleed in 2010. Mijn moeder drie jaar later. Als leerling van de School voor Journalistiek in Utrecht heb ik ze in 1983 geïnterviewd over hun leven tussen 1940 en 1945.
e Nationale Herdenking nadert. Om nog eens te benadrukken wat de bezetting betekende voor de gemiddelde man en vrouw in de straat staat hun verhaal hieronder weergegeven.
Dat ik op deze wereld ben gekomen heb ik te danken aan het feit dat een V2 net iets van richting veranderde bij het neerstorten. Wrang, want er waren 24 doden te betreuren, daar in de Indigostraat, waar deze raket neerkwam.
Mijn moeder zag het gebeuren, maar haar geheugen heeft haar in de steek gelaten over datum en tijdstip: 1 januari 1945 te 17.15 uur. Het moet dus al donker zijn geweest. Het moet de V2-inslag zijn geweest met de meeste slachtoffers.
Het verhaal van mijn vader begint als hij wordt gearresteerd, omdat hij een radio heeft. Dat was tijdens de Duitse bezetting verboden.
Het moet zomer ’44 zijn geweest. Ik liep hier vlakbij op de Laan van Meerdervoort, nog geen twintig meter verder, daar tegenover de tramremise. Er was net een V2 uit het Westland opgestegen, wil dat ding niet aanslaan. Hij tuimelde naar beneden, recht op mij af.
Ergens rond 1943 valt de Sicherheitsdienst binnen bij het huis waar mijn vader woont in de Balistraat. Ze zoeken een onderduiker die zich daar ergens moet hebben verstopt. Dat is echter niet bij hen, maar bij de buren, waar ze de ruimte waar de gezochte zich ophoudt echter niet kunnen ontdekken. Maar ze zien in het huis van mijn vader wel een radio. Die is streng verboden, omdat je daarmee naar de uitzendingen uit Londen kunt luisteren.
> MeerThis Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4