Brief naar Yoeri Albrecht

Den Haag, 5 oktober

Beste Yoeri,

Het was afgelopen dinsdag voor mij een boeiende avond, die in die Stadsschouwburg met zijn krappe stoelen. Niet zozeer vanwege wat Puigdemont had te vertellen (in hem herken ik wat de vele Catalanen die hij vertegenwoordigt ook altijd benadrukken), maar vanwege de randverschijnselen.
Zo was je in vraagstelling ronduit vooringenomen: je ziet Puigdemont als een volksmenner, wat hij gewoon niet is: hij verwoordt wat er onder de miljoenen Catalanen leeft en daarom is hij naar voren geschoven. Je was duidelijk tegen de onafhankelijkheid en zinspeelde erop dat dat alleen maar tot geweld kan leiden.
 
Hadden de Baltische staten dan ook niet mogen strijden voor onafhankelijkheid? Die hebben toen wel wat geweld te verduren gekregen (moord op douaniers, bijvoorbeeld).
 
En hadden Montenegro en Slowakije ook niet mogen stemmen over onafhankelijkheid?
 
Voor mij de reden voor een wat kribbige recensie, die je inmiddels wel zult hebben gezien.[...]
 
Maar waarom ik je mail, is over iets wat iemand hoorde, toen ik al weg was: je schijnt op een gegeven moment naar de uitgang te zijn gestoven en iets in de trant van "I can not believe it! you are from a national newspaper!” te hebben geschreeuwd.
 
Nou ben ik toch nieuwsgierig. Wat was dat?

--
Met vriendelijke groeten,
Eduard Bekker