Vanaf zijn 45ste hoefde mijn opa niet meer te werken, omdat zijn tropenjaren als machinist in Azië dubbel telden. Als vrijwilliger van de Vogelwacht werd hij opzichter in het piepkleine reservaatje Wapendal, gelegen naast de Haagse Bloemenbuurt tegenover de Bosjes van Pex.
olgens mijn vader had hij altijd een flacon met sterke drank bij zich, zodat hij zich daaraan te goed kon doen zonder dat mijn oma hem op zijn vingers keek.
Volgens mij fietste hij echter ook weer gewoon terug, dus helemaal de spuigaten zal het wel niet zijn uitgelopen.
Regelmatig betrapte hij ‘kwajongens’, al dan niet bij het uithalen van vogelnestjes. De knaapjes waren dan op zoek naar vogelnestjes en namen daaruit één of meer eitjes weg. Het stoelde op de drang elkaar de (leeggeblazen) eitjes van zoveel mogelijk verschillende vogelsoorten te laten zien.
Vaak gaven ze braaf hun naam en adres op, maar één keer hebben ze zijn fiets gestolen. Het is de enige keer dat ik mijn opa heb zien huilen.
Eén keer ben ik met hem mee naar binnen geweest. Het bleek dat er in het hart van het reservaatje nog een hoger hek was. Daarbinnen zag ik een tapijt van kleine witte bloempjes. En een klein vijvertje. Ik was zeer onder de indruk. Vooral toen hij een pimpelmeesje – dat een trouwe bezoeker was – uit zijn hand liet eten.
En een keer ben ik nog met hem buiten het binnenste hek geweest om bramen te plukken. Ik werd toen echter aangevallen door wespen en raakte in paniek. Mijn opa was toen zo kwaad, dat ik nooit meer met hem mee mocht.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4