Even pauzeren tussen Zwarte Woud en Catalonië

Perpignan: niet zo bijzonder

Tekenend voor Perpignan: permanent gesloten rolluiken.

Tekenend voor Perpignan: permanent gesloten rolluiken.

Vanuit het Zwarte Woud naar Catalonië via onze uitstippelde route doe je niet in één keer. Daarom hebben we één dag kwartier gemaakt in Perpignan. Het was warm en weinig boeiend. Jammer.

Van 26 - 28 juli 2016
door Eduard Bekker • Foto’s Eduard & Jonathan Bekker

anuit het Zwarte Woud gaan we met de trein naar Perpignan. Dat betekent overstappen in Offenburg, Straatsburg en Avignon – waar we direct overstapen en dus een bezoek aan de beroemde brug moeten laten schieten.

Ook de horeca in Straatsburg heeft een rustieke uitstraling.

Straatsburg

Om niet het risico te lopen de TGV in Straatsburg te missen door een vertraging, kwamen we daar aan met een trein eerder dan eigenlijk nodig was. Daardoor konden we wel even rustig door de stad banjeren en wat te eten.

Ondanks dat de straten in de binnenstad van Straatsburg zijn ingericht voor voetgangers, zit het autoverkeer toch behoorlijk in de weg.

Verkeer

We zijn hier wel vaker geweest: een fraaie stad voor dit doel. De straten zijn hier weliswaar – evenals in Lille – ingericht voor voetgangers, toch tref je er veel autoverkeer aan. Vooral in de ochtenduren is dat goed merkbaar.

Tram

Zoals vele steden had Straatsburg in het begin van de vorige eeuw een tramnet, dat echter geheel verdween.

Tweetalige straatnaambordjes in Straatsburg. Frans en het Duitse dialect.

Tweetalige straatnaambordjes in Straatsburg. Frans en het Duitse dialect.

Maar de tram is hier weer terug in haar moderne vorm; zoals in veel Franse steden. En daarbij worden de smallere straatjes in de binnenstad niet ontzien. Ook in vele andere Franse steden is dit beeld teruggekeerd. Het fenomeen kun je ook waarnemen in Groot-Brittannië, Spanje en Italië.

De tram is weer een vertrouwde verschijning in de binnenstad van Straatsburg. Daar kan het wèl.

De tram is weer een vertrouwde verschijning in de binnenstad van Straatsburg. Daar kan het wèl.

Absurde tegenargumenten

Alleen Nederland blijft hopeloos achter. Wel duiken er regelmatig plannen op, maar die worden na absurde tegenargumenten vanuit de bevolking afgeketst. Leiden-Katwijk: De tram rijdt langs een kerkhof., Groningse winkeliers: wij eisen schadevergoeding, want dan kunnen er minder autos’s parkeren en de tram schrikt winkelpubliek af. Opmerkelijk, want enkele Haagse winkelstraten gingen juist achteruit, toen de tram eruit verdween.

Tekenend voor Perpignan: stille, verlaten straten.

Tekenend voor Perpignan: stille, verlaten straten.

TGV

De lange reis naar Perpignan verloopt spoedig. De TGV heeft een werkende restauratie; iets wat niet vanzelfsprekend is. Ook valt de vertraging mee. Ook dat spreekt niet vanzelf. We zijn net op tijd om ons aan de bevrouwde balie van het Ibis-hotel te melden.

Warm

Op zich is de binnenstad van Perpignan misschien niet onaardig. Er is nog een stadspoort en een grote citadel, die echter moeilijk toegankelijk is. Als we er omheen lopen, krijgt onze zoon bijna een appelflauwte van de warmte, zodat we beschutting moeten zoeken in een soort krakersplein, waar we gelukkig ook iets kunnen drinken.

Dichte luiken

Maar veel straten tonen slechts dichte rolluiken. De eerste avond eten we in een hamburgertent aan de kop van een gracht in de binnenstad, waarbij we niet de hand weten te leggen op ook maar één servet en een luidruchtige, gezette familie beslag legt op de plek bij de toiletten, waar je je al glibberend om heen moet slalommen om die te bereiken.

Soms probeert men de kaalheid wat op te vrolijken, zoals met deze ‘tromp d’oeil’.

Soms probeert men de kaalheid wat op te vrolijken, zoals met deze ‘tromp d’oeil’.

Net als in Straatsburg zijn de straatnaamborden tweetalig: hier Frans en Catalaans.

Net als in Straatsburg zijn de straatnaamborden tweetalig: hier Frans en Catalaans.

Leuker is dan een taginetent in een zijstraat, gedreven door een werelds ingestelde Marokkaanse (Warm? In Marrakech is het nu 50 graden!).

Budget hotel

Het Ibis budget-hotel ligt dichtbij het centrum. Dit is volgens mij gade de enige betaalbare slaapplek in de stad. Het bevindt zich in de zijvleugel van een hotelcomplex. Het is modern ingericht. De baliemedewerkster is vriendelijk. Wij komen er aan met een alarmerend piepende rolkoffer. Een conciërge helpt ons ’s ochtends aan een spuitbus smeerolie, die de volgende dag aanvankelijk wat lijkt te helpen.
Ook op het ontbijt is niet veel aan te merken.

Hé, in dit steegje toch een geopend restaurantje. Daar laten we ons de tagine goed smaken!

Hé, in dit steegje toch een geopend restaurantje. Daar laten we ons de tagine goed smaken!

Compact

Maar de kamer is extreem compact: het derde bed bevindt zich als stapelbed dwars over ons tweepersoonsbed. Direct daarnaast een pilaar met een kleine wasbak. In een hoek een toilet, slechts afgeschermde met een manshoog scherm, zodat de toiletgang door de hele kamer soms door meerdere zintuigen is te bemerken.

De kamer is schoon, maar doet qua inrichting dus wat denken aan een caravan.
Zoonlief slaapt in een stapelbed, dat dwars over onze lits jumeaux is heen geplaatst. De WiFi werkt nauwelijks: de krant downloaden lukt niet. Maar voor deze dagen redden we het wel.

Het bewijs dat we er waren. Zittend op een terras gekiekt door Google Streetview.

Treinend en bussend naar Seu d’Urgell

Van 28 augustus - 1 augustus 2016leestijd: ± 4 minuten

De reis naar Seu d’Urgell is voor mij persoonlijk een van de hoogtepunten wat het vervoer betreft. Het langdurigste stuk is een reis van drie uur met het gele treintje van de Cerdagne, de ‘Gele Kanarie’ van de Pyreneeën. Het is een smalspoortraject door de Franse Pyreneeën van Villefrance naar Tour de Carol.

> Meer