Verzengende hitte

Colorado National Monument verkennen

Uitzicht over het gebergte vanuit de Serpents Trail

Uitzicht over het gebergte vanuit de Serpents Trail

Een van de redenen om even kwartier te maken in Grand Junction was de omgeving. Die hebben we per fiets en al wandelend verkend. Dat laatste met een bezoek aan het Colorado National park.

18 juni 2015
door Eduard Bekker • Foto’s: Vader & Zn

et is die dag verzengend heet. We laten ons per taxi bij de ingang afzetten en kiezen als eerste de Serpents trail die een flink eind heuvelopwaarts gaat. Het is er droog en heet. Mijn vrouw haakt dan ook vrij kort voor een uitzichtpunt af.

Het is heet en droog. Het kostte deze struiken al de kop.

Het is heet en droog. Het kostte deze struiken al de kop.

Duivelskeuken

Beneden aangekomen besluiten we ook de Devils Kitchen te doen. Die is vlak en aanmerkelijk korter. Maar het watertekort en de hitte – rond de veertig graden – gaan opspelen. Als blijkt dat we ook nog een stukje moeten klimmen, haken we af. En keren terug.
Een verstandige beslissing. De hitte en het gebrek aan water en schuilmogelijkheden kan dodelijk aflopen..

Wachten op de taxi in de hitte.

Geen taxi

We begeven ons weer naar het rangershokje bij de ingang. We blijken met onze smartphones geen taxi te kunnen bellen. Een van de twee rangers, een koket meisje in zo’n bekend mounties-tenue belt voor ons. Ze zegt dat het taxi-bedrijf het erg druk heeft en dat we lang zullen moeten wachten.
Ze raad aan naar de picknickplek te gaan, even verderop, maar mijn vrouw zegt geen stap meer te kunnen verzetten.
We zoeken dan maar de povere schaduw van het informatiebord op. Na een tijdje komt de kompaan van het rangermeisje naar ons toe. Of we het wel redden. Nou ja. Het gaat. Het water is inmiddels op.

Een van de rangers heeft ons naar deze picknickplaats gebracht. Schaduw, toilet en stromend water. Net wat we nodig hebben.

Een van de rangers heeft ons naar deze picknickplaats gebracht. Schaduw, toilet en stromend water. Net wat we nodig hebben.

Naar de picknickplek

Even later komt het rangermeisje weer naar ons toe. Ze zegt dat het nog wel even kan duren met de taxi. Ze zal ons met de auto naar de picknickplek brengen. Mocht de taxi niet opdagen voordat haar dienst erop zit, dan zal ze ons zelf naar Grand Junction terug brengen.
De picknickplaats is de redding: er is stromend water, schaduw en er zijn schone toiletten. Ik verheug met al op de terugreis, waarbij ik me voorneem het rangermeisje in haar kekke kostuum op de gevoelig plaat vast te leggen.
Jammergenoeg komt dan toch de taxi nog aanzetten.

Klik op een foto voor een vergroting.
Vervolgens kun je bladeren met ’t scrollwieltje, de pijltjestoetsen, of (ook met een tablet) door links en rechts naast de foto te klikken.

Klik op een foto voor een vergroting.
Vervolgens kun je bladeren door rechts of links te kliken of te wrijven.