Demonstratie bleek zinloos

De strijd voor Amelisweerd

Loekie en ik achter het spandoek op de nog ‘brave’ demo, een week voor de sloop van het bos.d

Loekie en ik achter het spandoek op de nog ‘brave’ demo, een week voor de sloop van het bos.d

Een gigantisch stuk bos van Amelisweerd gaat op 24 september 1982 tegen de vlakte voor een stuk snelweg. Het is de apotheose van een lange reeks demonstraties en de bezetting van het bos. Tevergeefs.

september 1982
door Eduard Bekker

et is in de tijd dat ik leerling aan de Utrechtse School voor Journalistiek ben. Ik voel me in die tijd al heel betrokken bij de natuur. Als er een demonstratie wordt aangekondigd, maak ik een spandoek met de tekst ‘Maak ons bos niet total los!’.

Demonstranten in het bos bij Amelisweerd.

Demonstranten in het bos bij Amelisweerd.

Boomhutten

Samen met Loekie uit mijn mentorgroepje tijg ik ter demo. Die eindigt in het bos, waar al een hele groep mensen de boel bezet houdt. Sommigen hebben complete boomhutten gebouwd.

Radio Gladiool

De acties worden intensief gemonitord door Radio Gladiool. Dit is een piratenzender van de Utrechtse krakerscene. In ons studenhuis luisteren we er regelmatig naar.
Sommige uitzendingen zijn echt hilarisch, zoals die over ‘seksisme binnen links’, waarbij de oppermacho van de club belooft ook vrouwen in zijn omgeving op eventuele seksistische uitingen hunnerzijds te wijzen.

Sommige demonstranten hadden zelfs hele boomhutten gebouwd.

Sommige demonstranten hadden zelfs hele boomhutten gebouwd.

Avonddemo

Het mag niet baten. Op 24 september wordt met versneld tempo na ontruiming van het bos in één klap al het geboomte neergehaald. In plaats van binnen een week is het kwaad al in één ochtend gepiept.
Radio Gladiool kondigt voor de avond meteen al een demonstratie aan vanaf het domplein. Wij erheen met ons spandoek, maar nu met de gewijzigde tekst ‘~~Maak~~ ons bos ~~niet~~ is total los!’.

Dit moet Stef van der Linden zijn. Volgens mij was hij hier samen met Marijke Boon. Een mij onbekende interviewster ontfermt zich hier over hem.

Dit moet Stef van der Linden zijn. Volgens mij was hij hier samen met Marijke Boon. Een mij onbekende interviewster ontfermt zich hier over hem.

‘Vooraan jullie!’

Op het domplein aangekomen blijken wij op één persoon na (met het bordje ‘schande’) de enigen te zijn met een spandoek. Deze demonstranten zijn geen Utrechters. Dat maken ze ons al meteen duidelijk: Hé, jullie wonen hier zeker, hé. Jullie moeten voorop want jullie weten de weg hier. We moeten langs het stadhuis en langs het politiebureau.
Ik voel me niet meer prettig. Deze demonstranten zijn niet op een protestdemonstratie uit. Als een paar mensen de yell aanheffen Vos, Vos, sloopt het bos, vragen demonstranten aan ons wie die ‘Vos’ nou is. De burgemeester, nota bene!

ME-ers bezetten de brug over de Oude Rijn die toegang geeft tot het bezette gebied.

ME-ers bezetten de brug over de Oude Rijn die toegang geeft tot het bezette gebied.

Metalen buizen

Ik besluit maar eerst langs het politiebureau te gaan. Daarbij voert de tocht langs het Vreeburg, waar net de marktkramen zijn geïnstalleerd voor de zaterdagmarkt. Meteen storten een paar mensen uit de meute zich op de kramen en slopen er de metalen buizen af. Een passerende ME-bus krijgt de eerste klappen, maar blijkbaar heeft de bemanning nog geen instructie gekregen om in actie te komen, dus die rijdt gewoon zonder veel schade verder.

Tegen de middag van 24 september is er van het bos met haar hoge woudreuzen niets meer over.

Tegen de middag van 24 september is er van het bos met haar hoge woudreuzen niets meer over.

Rellen

Slechter treffen de inzittenden van een auto op de Ganzenmarkt het (ik verbaas me nu over de route die we toen gelopen moeten hebben). De ongelukkigen hebben zich daar vast gereden in de demo. Zien kan ik weinig maar als ik harde klappen en glasgerinkel hoor - met dank aan de buizen van de marktkraam - rest er voor ons twee nog maar één ding: wegwezen. Hier horen we niet bij.

Tot diep in de nacht zijn er rellen, waarbij menig winkelruit en een paar vensters met het Utrechtse gemeentewapen het moeten ontgelden.

Excuses voor de matige fotokwaliteit. In deze periode was een ik pocket-camera (zo’n rits-rats-klikding) met 110 film aan het uittesten. Dat was dus duidelijk niet zo’n succes.