‘Maar dat is jouw implementatie’

Klusaanbod blijkt verkooptruc

Vleiend, zo’n uitnodiging. Wel vreemd voor een ‘zoekend’ bedrijf dat de afspraak pas een maand later is (klik voor volledige draad).

Vleiend, zo’n uitnodiging. Wel vreemd voor een ‘zoekend’ bedrijf dat de afspraak pas een maand later is (klik voor volledige draad).

Je krijgt op LinkedIn een persoonlijke uitnodiging door een bedrijf dat op zoek is naar een ondernemende tekstschrijver en jou als uitverkorene benadert. Aha, daar zit misschien een leuke klus in, denk je dan. Twee uur later sta je verbluft op straat nadat je een contract hebt getekend voor gebruik van hun nieuwsbrieventool voor 581 euro per jaar.

zaterdag 15 april 2017
door Eduard Bekker

et begint als ik 23 februari een melding op LinkedIn krijg. Iemand stuurt mij een bericht dat hij op zoek is naar ondernemende tekstschrijver en vraagt of ik eens koffie kom drinken. Koffie drink ik regelmatig, maar schrijfopdrachten - een onderdeel van mijn bedrijf - krijg ik wat minder. Dus die uitnodiging neem ik graag aan. Wel verbaast het me dat het nog meer dan een maand duurt voor ze tijd voor me hebben, maar achteraf wordt me dat wel duidelijk.

Nieuwsbrieven

Een maand later zit ik bij een vriendelijke jonge knaap op een fraaie locatie. Op het bureau staat een grootbeeld-pc, waarop mijn portret prijkt met een ‘Welkom Eduard’. We kletsen meer dan een uur. En niet alleen over koetjes en kalfjes, maar vooral over nieuwsbrieven – de core-business van het bedrijf. Zijn constatering dat ondernemers vaak slecht zijn in schrijven en daarom moeite hebben met nieuwsbrieven, kan ik wel beamen. Hij neemt aan dat ik het wel leuk vind om voor bedrijven nieuwsbrieven op te stellen.
Nu ben ik geen sterk aquisiteur, maar als een opdrachtgever een bedrijf heeft benadert en mij er op af stuurt voor een nieuwsbrief, zie ik dat zeker wel zitten: ik heb dat veel gedaan voor het Haagse Binnenstad Ondernemers Federatie.

MailChimp en spam

Ik vertel hem dat ik veel met Mailchimp werk. Mijn gesprekspartner is er niet enthousiast over: volgens hem belanden mailings die met MailChimp worden verstuurd vaak in de spam-map en worden dan vaak niet gezien.
Daarom heeft het bedrijf zelf een systeem laten ontwikkelen voor het versturen van nieuwsbrieven. Dat zou ik moeten gebruiken als ik voor hen aan de slag ga, meen ik te begrijpen. Het gebruik moet ik dan zelf betalen, maar zal dan slechts een fractie zijn van het tarief dat je aan een klant kunt berekenen voor het maken van een nieuwsbrief. Dat klopt: in een nieuwsbrief kan behoorlijk wat tijd gaan zitten, als je een goede wilt maken.

Netwerk

Eigenlijk heb ik nog steeds niet door welke kant het op gaat. Het lijkt me nog steeds leuk om klanten te benaderen - ik ga er van uit dat ik door het bedrijf zal worden gestuurd – en nieuwsbrieven ga schrijven en opstellen. En jij hebt toch ook een groot netwerk met ondernemers die je kunt benaderen.
Vleiende opmerking en dat klopt ook wel. En bij het maken van de nieuwsbrieven krijg ik begeleiding over hoe ik optimaal klanten kan benaderen.

Formuliertje

Het lijkt me goed om een nieuwe afspraak te maken. We prikken een datum en tegelijkertijd krijg ik een formuliertje toegeschoven. En verklaring dat ik hun software een jaar zal gebruiken voor 40 euro per maand. Dat is dus 480 euro per jaar. Het is een behoorlijk bedrag en het is wel het laatste waar ik rekening mee heb gehouden, toen ik hier op gesprek kwam.
Is dat inclusief of exclusief BTW?, vraag ik. De jongen draait er om heen, maar moet bekennen dat dat exclusief btw is. Kortom: € 581,– inlcusief BTW.

Nattigheid

Pas als ik het heb ingevuld voel ik pas echt nattigheid. Ik zeg hem dat ik weliswaar heb getekend, maar vraag hem dat formulier maar toch even in quarantaine te houden. Geen probleem vindt hij: hij is er van overtuigd dat ik toch van hun diensten gebruik ga maken.

Confidence trick

Thuis langzaam ontnuchterend (van het contract heb ik zelfs geen kopietje meegekregen) kom ik tot de conclusie dat ik in iets ben getrapt dat de Britten een ‘confidence trick’ noemen: je neemt in een schijnbare sfeer van vertrouwen een foute beslissing. Want wat heb ik aangesmeerd gekregen? Een abonnement op een mailsysteem voor 581 euro per jaar, terwijl er al een prima gratis dienst bestaat: MailChimp, dat ik al jarenlang gebruik. Dat ik mijn klanten ook al een tijd met succes heb geadviseerd.
Het bedrijf zoekt niemand voor een baan, of een of meer klussen: ze zoeken gewoon een klant om geld mee te verdienen. En dat hebben ze hier verduveld goed verpakt!

Waarom juist ‘ik’?

Daarom duurde het dus zo lang, voordat ik kon komen: voor mij zullen ongetwijfeld vele anderen geweest zijn, die net zo zijn benaderd. En na zo’n vertrouwelijk gesprek misschien ook in al hun onschuld dit formulier hebben getekend. Inmiddels heb ik daar overigens al een bevestiging van binnen: deze ‘persoonlijke’ mail was een bulkmail. Daar is dit bedrijf dan in elk geval goed in.
Het was voor mij al moeilijk voor te stellen: in Den Haag is het vergeven van de zelfstandige tekstschrijvers. Waarom zouden ze juist mij alleen eruit hebben gepikt als je via een gerichte zoekfunctie op LinkedIn naar ‘slachtoffers’ wel tientallen in een match kunt vangen?

NIeuwe verkoopmethode

Het lijkt een nieuwe verkoopmethode, maar zelfs in de romans van Willem Elschot komt deze truc voor: de mensen iets voorspiegelen dat ze iets nodig hebben, dat ze er beter van worden als je hun produkt aanschaft, terwijl je het helemaal niet nodig hebt. Ik ben verbaasd over mijn eigen stommiteit; ik die altijd met succes via de telefoon dit soort aquisitie met succes heeft weten af te poeieren.

Opzegtermijn

Ik realiseer me dat ik – dankzij een Europese regelgeving – veertien dagen de tijd heb om op een getekende overeenkomst terug te komen.
Ik stuur ze dan ook een bericht dat ik voor hun diensten bedank.

Geschrokken

Enkele dagen later tref ik een geschrokken gesprekspartner aan aan de telefoon. Hij begrijpt er niets van ‘want we hadden toch zo’n goed gesprek?’. Ik vertel hem dat ik toch om heen hele andere reden was gekomen: ze zoeken een ondernemende tekstschrijver, dus ik verwachtte in die hoedanigheid werk voor ze te zullen verrichten.
Uiteindelijk dringt dat tot hem door. Zijn reactie is we gaan natuurlijk niet in zee met mensen die met andere ideeën komen dan ze zich voordoen. Ik reposteer dat ik dat juist bij hem hèb geconstateerd en vraag om een bevestiging per mail van het opzeggen van het contract. Het resulteert in het volgende antwoord van de directeur:

Dubieuze insteek

Ook hier weer totaal gebrek aan begrip over de dubieuze insteek bij de klantenwerving. Is het nou zo moeilijk om te begrijpen dat als een bedrijf zegt een ondernemende tekstschrijver te zoeken, dat je er dan van uit mag gaan dat hier een klus wordt aangeboden? Als een timmerman reageert op een oproep waarin timmerlieden worden gezocht, kijkt die ook vreemd als het uiteindelijk draait om maandelijkse verplichte afname van een doos spijkers en schroeven voor bijna 600 euro per jaar.

Coulante rechter

Verder klopt het dat i.t.t. particulieren bij ondernemers officieel geen annulering meer mogelijk is na het tekenen van een overeenkomst. In de praktijk is de rechter wel degelijk coulant als het om misleiding blijkt te gaan. Veel ondernemers hebben de afgelopen jaren een slechte website aangesmeerd gekregen, waarvoor ze lange tijd fors moesten bloeden.
En ook zelf ben ik webklanten kwijtgeraakt aan vlotte jongens met ronkende verhalen over ranking en andere imponerende voorspiegelingen die vermoedelijk nooit zijn waargemaakt. Als daar wanprestatie tegenover blijkt te staan, vind de rechter dat de klant in zijn recht staat om niets te betalen, dus zo simpel ligt het niet.

Een netwerkbijeenkomst voor ondernemers - zoals als hier in het Louwmanmuseum - is een goede plek om kennis te maken met andere ondernemers. Het merendeel betreft echter mensen in loondienst en het is beslist een minder geschikte plek om ‘klanten te scoren’.

Netwerkbijeenkomst

De kous lijkt hiermee af. Ik gun ze hun bedrijf. Een nieuwsbriefsysteem met een belofte van persoonlijke begeleiding aan de man brengen, daar is niets mis mee. Ik kan me grote bedrijven voorstellen die hier graag gebruik van willen maken.

Een van de andere werknemers van het bedrijf zie ik meerdere keren op netwerkbijeenkomsten.
Bij de laatste keer werd ik benaderd door een andere medewerker, die ik al meteen herkende van een presentatie enkele dagen eerder. Ik vertelde hem meteen over mijn eerdere ervaring dat je onder de belofte van een klus moet gaan dokken voor een abonnement.
Maar dat is dan jouw implementatie is het antwoord van de jonge knaap. Het bedoelt natuurlijk ‘interpretatie’, maar het Nederlands onder jongeren is soms ook niet meer echt wat het is geweest.

Onbevangen

Blijkbaar heeft ook hij op een rij van drie niet door dat een onbevangen mens er vanuit zal gaan, dat als je wordt benaderd omdat een bedrijf een ondernemende tekstschrijver zoekt, dat er dan mogelijk een klus in verschiet ligt voor dat bedrijf, waarvoor je dan een factuurtje kunt sturen, inplaats van contract te te tekenen dat je 581 euro lichter maakt, zonder dat er nog iets tegenover heeft gestaan.

Spam

Het is best mogelijk dat het een bedrijf betreft dat een prima nieuwsbrievenstysteem heeft en dat het hun klanten er prima mee ondersteunt. En ik geloof nu werkelijk dat deze boys dit een doodnormale manier vinden van klantenwerving. Zouden ze dit soms hebben geleerd tijdens hun opleiding bedrijfskunde of zo?
Verder hoop ik niet nog eens in een dergelijke wervingsmethode te trappen. Dat het blijft bij dat ene ongewenste mailtje dat ik via hun systeem nog mocht ontvangen: in de spam-pot, waar het ook hoort.

Naschrift:
Een verkorte versie van dit verhaal had ik geplaatst in de Facebookgroep ‘ZZP-er, durf te vragen’. De posting werd gewist en even later bleek ik uit de groep te zijn gezet.
Naar de reden is het gissen. Zou het soms zijn dat het ook onder ZZP-ers soms een gewoonte is om op deze wijze klanten binnen te halen en dat er dus klachten zijn gekomen op mijn posting, die juist was bedoeld om eenmansbedrijven te waarschuwen?