Soms kan bij het luisteren naar muziek ineens zomaar tranen in mijn ogen krijgen. Zoals bij dit Beierse adventslied.
Zomaar? Nee, het zijn de associaties.
en heel oude Beierse streekmelodie. Dit soort liedjes werden traditioneel gezongen en gespeeld in de Adventszeit, die je kon horen in alle Alpendorpen, waar de hele familie samen kwam, zittend in hun huisjes en wachtend op het kerstfeest.
Kerstmuziek, zoals kerstmuziek zou moeten zijn.
Als ik dit lied hoor denk ik aan de treinreizen naar Duitsland die wij op deze tijd altijd maken. Op weg naar mijn schoonfamilie in Thüringen, door een landschap dat geleidelijk aan steeds witter wordt. Hoe we genieten van de Glühwein op de Kerstmarkt en van ‘Ganzebraten’ op de Eerste Kerstdag. Aan de afwas, terwijl een koor op TV ‘In Dulce Jubilo‘ zingt.
En de verdere reis naar een andere sneeuwbestemming. Niet naar de wintersport, maar naar een klein edoch per trein bereikbaar oord, van waaruit we dagelijks de omgeving bezoeken.
Waar we een lange avondwandeltocht maken door de sneeuw, die onder onze voeten kraakt. Van dorp naar dorp, slechts verlicht door een maan en sterren. En dan in de enige stamkroeg belanden, waar het warm is en gutbürgeliche Küche wordt geserveerd.
De besef ik hoeveel ik hou van mijn vrouw, die die reis weer zo mooi heeft bedacht. En hoe ik dit allemaal nu zo moet missen.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4
Het ov zit hier bomvol