Gastvrouw moest niets hebben van mijn presentatie

Waarom ik me terug heb getrokken bij
‘Gluren bij de Buren’

Ik keek alweer uit naar een leuke presentatie, maar mijn gastvrouw was niet gecharmeerd van de harmonica. Het evenement gaat door, maar zonder mijn deelname.

Ik keek alweer uit naar een leuke presentatie, maar mijn gastvrouw was niet gecharmeerd van de harmonica. Het evenement gaat door, maar zonder mijn deelname.

Na een succesvol optreden in een voortuin in de Haagse Vruchtenbuurt keek ik alweer uit naar en volgend optreden op een grasveld dichtbij Kijkduin. Door de ongastvrije opstelling van de organisatie heb ik van het optreden moeten afzien.

zondag 5 september 2021
door Eduard Bekker

ij het evenement ‘Gluren bij de Buren’ kan Iedereen uit Den Haag die op cultureel gebied wat heeft te bieden een podium vinden in de daarvoor opengestelde huiskamers. Dit keer echter kan dat (nog) niet binnen door virale terreur. Daarom is het dit jaar op 5 september samengevoegd met Struinen in de Tuinen, waarbij mensen hun tuin voor hetzelfde doel open stellen.

Toen ik in 2019 kennis maakte met dit evenement was ik er heel enthousiast over: kans om op te treden en meer over de trekharmonica te vertellen is er in Den Haag hoogst zelden. Dus schreef ik mij in en werd toegewezen aan een gastvrouw met een huiskamer bij het Zuiderpark.

Privé-omstandigheden

Helaas meldde mijn gastvrouw zich af ‘wegens privé-omstandigheden’. De organisatie deelde me mee me dat ze er niets aan konden doen. Ik laat me echter niet gauw ontmoedigen en kreeg een idee. Er zou namelijk nog een voorlichtigsavond komen. Tijdens die avond vervoegde ik me bij de meute. Toen er na een praatje van de organisatie gelegenheid tot het stellen van vragen kwam, meldde ik dat ik ‘ontheemd’ was en vroeg ik de mensen of ze misschien iemand wisten die mij met mijn muziek toch onderdak zouden willen bieden. Daar kwamen meteen vijf reacties op van mensen die gezien de lange pauzes tussen de optredens het geen probleem vonden om mij ‘er tussenin te nemen’. Twee adressen heb ik gekozen. Dat bood mij namelijk ook de kans om te kijken bij twee verschillende optredens van anderen.

Succes

Die optredens - op mijn eerste adres letterlijk tussen de schuifdeuren – bleken een succes. De betreffende gastvrouw overwoog nog zelfs serieus om bij mij op les te gaan!
Bij het tweede adres bestond de andere act uit het optreden van de bluegrassband Doolaard: drie broers en twee vriendinnen. Een van die twee speelde ... trekharmonica ...! Een prima combinatie dus.

Niet uitgenodigd

Wat schetst mijn verbazing als ik in begin 2020 (nog geen sprake van een pandemie) geen uitnodiging krijg voor de volgende editie. Alle andere muzikanten van het evenement wel. Als ik de organisatie op deze omissie wijs, zeggen ze weer dat ze niets kunnen doen. Dit keer is er geen centrale voorlichtigsbijeenkomst, dus kan ik mij niet meer ‘invechten’. Een poging om op eigen initiatief een adres te benaderen mislukt.

Pandemie

Volgend jaar beter, denk ik dan maar, maar ja, begin dit jaar was covid-19 nog volop in actie, dus het evenement kon niet doorgaan, zoals al mijn favoriete evenementen. Gelukkig zag ik nu wel bijtijds dat in september er een tuinen-variant werd georganiseerd en meldde ik mij direct aan.
Toch weer een telefoontje dat er geen plaats voor me was in Den Haag. Of ik die dag niet in Spijkenisse wilde gaan spelen (Spijkenisse, hûh?). Ik heb meteen aangevoerd dat ik juist Hagenaars met het hier zo zeldzame instrument kennis wil laten maken: ook met het oog op eventuele vervolgoptredens.
Toen vond de dame van de Haagse organisatie toch nog een gaatje: een flatbewoonster bij Kijkduin met een groot edoch beschut grasveld beneden. Zij had graag een band gehad, maar dat ging niet omdat er geen stroomvoorziening aanwezig was. Daarom kon ik er terecht.

Mijn vrienden en kenissen lopen bij je weg

Enthousiast leg ik contact met mijn gastvrouw. Het wordt een teleurstelling. De gastvrouw is erg onvriendelijk en afhoudend. Het blijkt dat ze het evenement als een privé-aangelegenheid beschouwt, waarbij ze vooral haar eigen vrienden en kennissen wil uitnodigen. En die houden niet van wat je wil doen op dat instrument van je. Die zijn niet geïnteresseerd in de praatjes van jou over je accordeon of wat het mag wezen, is de strekking van haar betoog. Ik suggereer dat ze dan maar beter een ander muziekgezelschap kan uitnodigen, maar daar lijkt ze niet op in te willen gaan.

Tweede muzikant

Even lijkt het toch of ze zich ermee verzoent. Als ik vertel dat in de centrale bieb het actiemateriaal ga ophalen, vraagt ze of ik het hare ook kan meenemen, want ze kan die dag niet. Dan zal ze het weer bij mij komen ophalen. Aangekomen in de bieb deelt de dame van de organisatie me mee dat er een tweede muzikant zal komen op mijn speeladres. Het blijkt een Vlaams meisje te zijn, dat songs van Elvis Presley gaat brengen. Ik vind het geen probleem omdat zo de lacunes tussen mijn optredens ook gevuld worden. Wel ben ik verbaasd dat mij dagen geleden was meegedeeld, dat alles vol was en dat deze meid zonder problemen tussen mijn presentatie verschijnt.

Desillusie

Maar het wordt me al rap duidelijk hoe de vork in de steel zit, als ik een mail krijg van de dame van de organisatie waarin staat: En ik begreep van je gastvrouw dat je ook het instrument wil gaan uitleggen, klopt dat? Dat is echter niet de bedoeling. [..] het is de bedoeling dat je (in jouw geval) gewoon muziek speelt.
Ik had al eerder toegelicht dat mijn instrument en mijn muziek uitleg behoeft en daar juist veel plezier aan beleef. Ze weten dus dat zonder die uitleg elk enthousiasme bij me wegvalt. En dat is nu er een andere speelster is opgedoken is het geen probleem meer als ik als gevolg daarvan opkras.
Als ik mijn vrouw en zoon vertel hoe het nu is gelopen raden ze me aan om er direct mee te stoppen om een extra vernedering ter plekke te voorkomen. Ik geef het inderdaad op en krijg als antwoord, dat mijn muziek ook niet geschikt is om op een locatie van ‘Gluren bij de Buren’ te spelen en dat ik dat zelf ook wel moet inzien.

Gratis optreden

Het probleem van de komst van de harmonicaspeler is opgelost: gastvrouw blij. Zij heeft haar gratis optreden voor haar vriendenkring. En ik zal volgende jaar waarschijnlijk weer geen uitnodiging krijgen. Dacht ik bij de voorgaande keren dat het mis ging nog aan puur toeval, nu heeft de twijfel toch bij me toegeslagen.

Slechte zaak

Ik vind het een slechte zaak. Een evenement als dit hoort iedereen een gelijke kans te geven. Een amateur-countryband, een dichter-hobbyist, een would-cabaratier, iedereen die denkt iets bijzonders en onderhoudends te brengen. En gastadressen die met een open blik reageren op de mensen die tijdelijk cultureel onderdak krijgen. En de gelegenheid niet aangrijpen voor een persoonlijk feestje in eigen kring met een gratis muzikant.