Chuck Deely kon je vrijwel dagelijks tegenkomen op zijn vertrouwde plek bij de HEMA, waar hij zichzelf begeleidend op zijn gitaar putte uit een uitgebreid reperoire. Hij is niet meer. Omdat ik zelf ook – zij het tamelijk ongeregeld – straatmuzikant ben, heeft het mij extra geraakt.
ij is even oud geworden als ik nu ben: 62 jaar. Op 9 januari overleed deze bekende straatmuzikant, nadat hij al spelende op straat onwel was geworden. Op maandagavond 16 januari was ik bij de herdenking in het Paard van Troje.
Er zijn veel straatmuzikanten. Den Haag heeft er een gegeven moment een punt achter moeten zetten wegens een overkill aan verkapt bedelen en het voortdurend herhalen van dezelfde deunen: vooral door Oosteuropeanen.
Maar Chuck kreeg gelukkig een vergunning voor het leven. Terecht.
Men kende zijn worsteling met zijn drugsgebruik en hoe hij dag in, dag uit al spelende zijn kostje vergaarde. Dat dwong respect af. Bovendien was hij een buitengewoon professioneel vertolker van bekende popmuziek: van Bob Dylan tot de Stones én van zijn eigen composities.
Een stel agenten was daar blijkbaar niet van op de hoogte en wilde hem een keer een boete geven: dat hebben ze geweten. Chuck was toch een beetje de reuzenpanda onder de straatmuzikanten: daar blijf je van af!
Op de plek waar zijn aanwezigheid nu zo wordt gemist zal hopelijk een monument verrijzen. Wat mij betreft een 1-op-1 beeld van Chuck. Met zijn hele hebben en houden erbij. Als teken dat het zijn plek was en zal blijven.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4