Al dan niet geweigerde ingezonden brieven
- Een enkele keer wordt een brief met een pro-Catalaans standpunt wel geplaatst, maar soms niet zonder bijplaatsing van een vileine cartoon.
Verschillende mensen hebben naar aanleiding van de gebeurtenissen in Catalonië ingezonden brieven naar de media gestuurd, waarbij ze begrip probeerden te wekken voor het Catalaanse standpunt. Deze brieven worden bijna altijd systematisch geweigerd. Enkele Nederlanders kregen hun pro-Catalaanse visie wel geplaatst, Catalanen niet.
e Catalaanse visie komt er sowieso erg bekaaid vanaf. Volkskrant-correspondente Maartje Bakker laat zich middels haar verslaggeving vrijwel zonder uitzondering negatief uit over het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven: zij heeft nooit onderzocht waar het vandaan zou kunnen komen. Jammer.
Aangezien de meeste Catalanen in NL links-gezind zijn (wat een rechts regime betekent, dat weten ze nog heel goed door de Franco-periode) zijn ze vaak Volkskrant-lezers. Of waren ze vaak, want ze ik zie regelmatig hun teleurstelling en woede over de Volkskrant-berichtgeving. Veel Catalanen in Nederland lijken haar bloed van deze correspondente wel te kunnen drinken.
Er zijn gelukkig een paar uitzonderingen.
- Zo kan het inderdaad ook - zelfs bij de Volkskrant: soms zegt één beeld (een foto van persbureau AFP) meer dan een artikel. Hans Aarsman pakte hiermee uit op de middenpagina op 12 oktober. Brandweerlieden proberen de kiezers te beschermen tijdens het ‘illegale’ onafhankelijkheidsreferendum op 1 oktober 2017. Toen ik de foto zag dacht ik - niet wars van enige sentimentaliteit - meteen
wie aan de Catalanen komt, komt aan mij
.
- Eerlijk is eerlijk: soms wordt een ingezonden brief met kritiek op de Spaanse politiek tóch geplaatst; zelfs in de Volkskrant.
- Een ander zeldzaam voorbeeld waarbij de dubbele houding van de Europese op de korrel wordt genomen.
- Een ingezonden-stukken schrijver naar het AD wordt van repliek gediend.
- Maar de toon van deze brief weerspiegelt de opstelling van de Volkskrant het meest in dit conflict.
Hier een bloemlezing van mijn eigen - niet geplaatste - ingezonden brieven naar De Volkskrant:
21 december 2017 (De Volkskrant - geweigerd)
EU-commissaris Timmermans gaat Polen aanpakken met een artikel 7-procedure, omdat de Poolse regering teveel invloed kan gaan uitoefenen op de rechterlijke macht.
In Spanje is dat al het geval sinds 2010: de rechterlijke macht staat onder directe invloed van de Partido Popular, waarin aanhangers van het voormalige Franco-regime zijn verenigd en de rechters en zijn grotendeels PP-leden, mensen met een Franquistische afkeer tegen autonomie van de diverse regio’s, met name Catalonië.
Met het gevolg dat door de uitspraken van deze rechters Spaanse overheid keihard met artikel 155 heeft ingegrepen in Catalonië en politici achter tralies heeft laten zetten?
Wat hebben die Catalanen toch misdaan dat in dit geval de EU liever een oogje dichtknijpt? Omdat veel Catalanen onafhankelijk wilden zijn, zoals de Balten, die met enthousiasme in de EU werden verwelkomd? Past het verlangen van de Catalanen nu ineens niet in het EU-straatje?
Eduard Bekker, Den Haag
30 oktober 2017 (De Volkskrant - geweigerd)
De Baltische Staten werden in de 90-er jaren onafhankelijk van de Sovjet-Unie, dankzij een fors volksprotest.
Via een officieel referendum zou dit niet zijn gelukt: daarvoor was het Russische bevolkingsaandeel (m.n. in Letland en Estland) te overheersend en de angst voor Russisch ingrijpen en de gevolgen daarvan te groot. En hun levensstandaard was al hoger dan gemiddeld in de Sovjet-Unie. Die zou dan mogelijk worden bedreigd.
Toch zijn ze onafhankelijk geworden - waarbij Nederland die onafhankelijkheid als een van de laatste landen heeft erkend.
En de Sovjet-Unie stemde uiteindelijk ook toe. En het gaat de Baltische Staten goed.
Wat aantoont dat de toch wel dictatoriale Sovjet-Unie er tolerantere en vrijere opvattingen op nahield dan Spanje en de EU op dit moment wat Catalonië aangaat.
P.S. Indien geplaatst, liever niet weer met een afzeikcartoon, maar doe het a.u.b. netjes met een vilein ‘ingezonden’ weerwoord een dag later.
Eduard Bekker, Den Haag
Streven naar zelfstandigheid Catalonië begrijpelijk
6 oktober 2017leestijd: ± 3 minutenTwee keer inmiddels heb ik een opiniestuk over Catalonië naar de redactie van de Volkskrant gestuurd. Tevergeefs: de redactie lijkt uit principe geen ingezonden stukken voor de opiniepagina te plaatsen die het Catalaanse standpunt toelichten.
> Meer- © Eduard Bekker
Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4
Dossier Catalonië
- ‘Estelada-vloot’ in Amsterdam
- Ik doe afstand van geweld in Catalonië
- Waarom ik de Catalanen steun
- Unieke Diada-ervaring in Barcelona
- Catalonië in kwaad daglicht
- Nederlandse voorgenomenheid in de Stadsschouwburg
- Correspondentenavond Volkskrant
- De Diagonal in Barcelona: één grote mensenmassa
- Pau Casals (1876-1973): cellist voor de Vrede
- Nieuwe website over Catalaanse situatie
- Het nieuwe thuiskomen in Catalonië
- Els Segadors
- l’Estaca
- Demonstraties in Nederland en België
- Hoe ik in Catalonië verzeild raakte
- Streven naar zelfstandigheid Catalonië begrijpelijk
- Al dan niet geweigerde ingezonden brieven
- Waarom laten EU en Nederland Catalonië links liggen?
- Met de Catalanen tegen het post-Franco geweld
- Theorie over ‘een signaal van kwetsbare groepen’ klopt niet.
- Een bezoek aan de gevangenis van Barcelona
